Een Schitterend Gebrek - Arthur Japin

Korte samenvatting

Lucia is een jong gelukkig meisje die met haar familie opgroeit op een landgoed in Noord-Italië. Op een dag komt Giacomo met zijn familie naar het landgoed in verband met een bruiloft. Lucia wordt stapelverliefd op Giacomo, en al snel blijkt de liefde wederzijds te zijn. Giacomo vindt Lucia echter te jong en beloofd na een jaar terug te komen om dan met haar te trouwen. In de tussentijd kan Lucia zich ontwikkelen tot een echte ‘madame’. Een tijdje nadat Giacomo vertrokken is gebeurd er iets verschrikkelijks: bij Lucia wordt Pokken geconstateerd. Lucia overleeft op het nippertje maar zit onder de lelijke littekens. Zo kan ze niet met Giacomo trouwen, dat zou een grote schande zijn voor hem. Ze laat haar moeder Giacomo de leugen vertellen dat ze ervandoor is gegaan met een ander. Om niet helemaal te liegen vertrekt ze wel van huis en belandt ze na vele zwerftochten in Amsterdam, waar ze in de prostitutie gaat werken. Via een vaste klant komt ze onverwachts weer bij Giacomo terecht. Hij schrikt van haar littekens en weigert nog met haar te trouwen. Lucia krijgt uiteindelijk een relatie met een vaste klant, meneer Jamieson. Samen vertrekken ze naar Amerika en gaan ze een gelukkige toekomst tegemoet.

Nieuwe kaft

Mijn kaft ziet er misschien wat kaal en tegelijk ook angstaanjagend uit, maar dat was juist de bedoeling ervan. Ik wilde het verhaal linken aan de kaft: een heftige tijd van spanning en pijn. Door de binnenkomende foto en de quote onderaan de kaft vind ik dat dat aardig goed gelukt is. Mensen moeten dit boek gaan lezen omdat het een uniek verhaal verteld over de liefde dat niet snel uit je gedachten zal ontglippen. De potentiële lezers kunnen aan de quote afleiden dat het boek over liefde gaat.

Stijl

Het gehele boek is vanuit het perspectief van Lucia geschreven. Hierdoor ervaar je het proces hoe zij ziek wordt en hoe ze weer herstelt van dichtbij; het proces dat Giacomo nooit zal kennen. Door de keus om het boek vanuit het perspectief van Lucia te schrijven ‘duik’ je bij wijze van spreken in haar leven en maak je de heftige dingen die zij meemaakt van dichtbij mee. Daardoor wordt het boek verdrietig, dramatisch en spannend tegelijk. Deze schrijfstijl spreekt mij zeker aan, want ik hou wel van dat soort heftige thema’s en vind het lezen van boeken waarin je echt ‘in iemands schoenen staat’ heel indrukwekkend.

E-mails

Beste Lucia,

ik heb je verhaal gelezen en omschrijf het in één woord als: heftig. Hoe je jezelf door alles hebt heen geslagen vind ik heel moedig. Hoe je je ziekte overwon, hoe je met de emotionele klap dat je niet met Giacomo kon trouwen omging, hoe je je keuzes maakte. Nu heb ik wel een paar vraagjes over dat laatste; je keuzes. Waarom zijn jij en meneer Jamieson naar Amerika vertrokken? Waarom zijn jullie niet gewoon in Nederland gebleven? Vonden jullie Amerika een leuker land of was er een andere reden…? Daarbij heb ik nog een vraag. Heb je nog contact met je familie sinds je naar Amerika bent vertrokken of heb je die helemaal losgelaten? Zo nee, waarom heb je geen contact meer? Zo ja, hoe is het contact en de relatie nu tussen jou en je familie? Ik ben heel benieuwd naar het antwoord op deze vragen en zou het daarom ook heel leuk vinden als ik een mailtje terug kreeg!

Met vriendelijke groetjes, Tessa van der Linden.

Hallo Tessa,

wat leuk dat je mij mailt! Ik vind het heel leuk om te horen dat je zo geïnteresseerd bent en geef je dan ook graag antwoord op je vragen. De reden waarom meneer Jamieson en ik naar Amerika zijn vertrokken is heel simpel. Meneer Jamieson wilde graag in Amerika gaan wonen en ik hield (en hou) te veel van hem om alleen in Nederland achter te blijven. Bovendien had ik in Amsterdam heel weinig mensen die ik kende, laat staan mensen met wie ik een band had. Ik had eigenlijk niet zoveel te verliezen als ik naar Amerika vertrok, wel als ik in Nederland bleef: mijn liefde. Daarom ben ik vertrokken en ik ben nog steeds heel gelukkig met die keus… Wat betreft je tweede vraag of ik nog contact heb met mijn familie: Nee. Jammer genoeg is dat contact verwaterd. Ik heb zoveel meegemaakt en ben op zoveel verschillende plekken geweest nadat ik bij m’n familie ben weggegaan. In het begin hadden we nog wel contact, maar we hoorden langzaam maar zeker steeds minder van elkaar door de enorme afstand en de onduidelijkheid over mijn verblijf. Dus zo is ons contact eigenlijk onbewust verbroken. Ik vind het wel jammer, maar ik mis ze niet. Zoals ik nu leef ben ik gelukkig. Ik hoop dat ik je zo voldoende heb kunnen informeren!

Groeten, Lucia.

De Gebroeders Leeuwenhart - Astrid Lindgren

De auteur

De auteur van het boek ‘De Gebroeders Leeuwenhart’ is Astrid Lindgren. Astrid Lindgren is een Zweedse schrijfster die veel kinderboeken heeft geschreven, en daarmee wereldberoemd is geworden. Ik ken Astrid Lindgren van de Pippi Langkous-boeken en die vind ik, voor kinderboeken, heel goed geschreven. Al is ‘De Gebroeders Leeuwenhart’ een kinderboek, ik vond het niet saai om te lezen omdat het zo boeiend geschreven is en het was precies wat ik ervan verwacht had.

Astrid Anna Emilia Ericsson is geboren op 14 november 1907. Ze was het tweede kind van haar ouders. Astrid had een oudere broer, Gunnar, en twee jongere zusjes, Stina en Ingegerd. Ze zijn opgegroeid op een boerderij in Vimmerby, een stad in het zuiden van Zweden. Ze hebben een zeer gelukkige jeugd gehad. Astrid hield veel van lezen, en zat vaak thuis met een goed boek. Toen Astrid 18 jaar oud was en redactrice in opleiding bij een lokale krant, werd ze zwanger. De vader van het kind wilde met Astrid trouwen, maar Astrid wilde dit niet. Ze verhuisde naar Stockholm en verdiende haar geld met een simpele kantoorbaan. Kort daarna, in 1926, werd haar zoon geboren die de naam Lars kreeg. Astrid kon het er niet bij hebben om voor Lars te zorgen en plaatste hem in een pleeggezin, maar na een paar jaar werd zijn pleegmoeder ziek. Daarom werd Lars in 1929 bij Astrid’s ouders, die in Näs woonden, in huis geplaatst. In 1928 begon Astrid als secretaresse te werken bij een Zweedse automobilistenorganistatie en ontmoette daar haar toekomstige echtgenoot, Sture Lindgren. Ze trouwden in 1931, Astrid nam de naam van haar man over en gingen samenwonen. Astrid en Sture namen Lars weer in huis en kregen in 1934 een dochter, Karin. Astrid stopte met haar werk en was tot en met 1937 thuis met de baby. In 1941 verhuist het gezin omdat hun toenmalige woning te klein werd. In vakanties ging het gezin vaak naar Furusund, de plek in Stockholm die Astrid de mooiste plek op aarde vond. Hier kreeg ze ook inspiratie voor haar boeken. Toen in 1945 haar eerste boek over ‘Pippie Langkous’ gepubliceerd werd, veranderde Astrid’s leven opslag. Het boek werd een enorm succes en wereldberoemd. Een jaar of wat later werd Astrid redacteur bij de uitgeverij Rabén en Sjögren, ook de uitgeverij van haar ‘Pippie Langkous’-boeken. Dit was nu haar baan naast boeken schrijven. Hier bleef Astrid werken tot haar pensionering in 1970. Na haar pensioen ging ze overigens nog wel door met boeken schrijven. In 1974 kwam ‘De Gebroeders Leeuwenhart’ uit wat weer een groot succes werd. Meer boeken van Astrid Lindgren zijn hier te zien. Na het overlijden van haar man Sture in 1952 en het uit huis gaan van de kinderen woonde Astrid alleen totdat ze overleed, op 28 januari 2002 in Stockholm aan ouderdom.

Het verband dat ik zie tussen het leven van Astrid Lindgren en het boek ‘De Gebroeders Leeuwenhart’ is de dood. Dit boek gaat over twee jongens die op vroege leeftijd overlijden. Astrid haar man, Sture, overleed jong, namelijk op 53-jarige leeftijd. Dat deel uit haar eigen leven, dat vroege overlijden, heeft ze dus in het boek verwerkt.

Thematiek

De thema’s die in het boek ‘De Gebroeders Leeuwenhart’ voornamelijk aan bod komen zijn de dood, vriendschap, langdurige ziekte en leven na de dood. Ik heb een stelling bedacht over één van deze thema’s, namelijk over leven na de dood. Mijn stelling luid als volgt: ‘Er is leven na de dood’.

Er is leven na de dood.

Ik denk zeker dat er leven na de dood is. Ik denk dat je altijd blijft leven. Misschien niet hier op aarde, maar op heel veel verschillende plekken.

Een reden waarom ik denk dat er leven na de dood is, is omdat het leven van een mens anders geen reden heeft. Het is toch raar dat als je geboren word, je je leven leeft en je dan overlijdt, in je graf terecht komt en daar voor eeuwig blijft liggen? Dan heeft deze aarde, deze wereld toch geen nut? Het zou toch apart zijn als degene die deze wereld geschapen heeft, wie dat dan ook mag zijn, mensen heeft geschapen met het idee: ‘Ik laat ze geboren worden, ik laat ze een leven leven, en na een aantal jaren laat ik ze weer overlijden en hun avontuur stoppen’? Het zou heel raar zijn als er niks is na de dood. Je sterft en blijft daar niet voor altijd in die kist liggen. Je lichaam en skelet misschien wel, maar je ziel niet. Daarvan ben ik overtuigd.

Een ander argument voor mijn stelling zijn bijna-dood-ervaringen. Je hoort wel eens van die verhalen van mensen die ernstig ziek zijn (geweest) of een ongeluk hebben gehad, en dat ze maar net van de dood zijn ontsnapt. Die mensen vertellen dat zij wit licht zagen, dat zij een witte tunnel zagen en dat zij het gevoel hadden dat dat de weg naar het hiernamaals was. Dat zij het gevoel hadden dat zij langzaam in die witte tunnel werden gesleept, maar dat er nog net op tijd iemand op aarde was die hen ervan weerhielden. Ik denk absoluut niet dat die mensen die verhalen verzinnen. Ik denk dat wat zij ervaarden, een enorm teken is van leven na de dood.

Samengevat kan ik zeggen dat ik er enorm van overtuigd ben dat er wat is na de dood. Wat? Ik heb geen idee. Misschien een hemel, misschien een sprookjeswereld, misschien komen we achter de regenboog terecht. Wie zal het zeggen. Maar ik ben er sterk van overtuigd dat je ziel niet voor altijd in een kist blijft liggen.

Stijl

Het gehele boek is vanuit het perspectief van Karel geschreven. Ik vind het heel mooi dat Astrid Lindgren dat gedaan heeft. Je leest wat Karel meemaakt en hoe hij dat ervaart en wat hij erbij voelt. Je leeft mee met zijn pijn, dat is wat mij emotioneerde.

Fantasie & Creativiteit

Ik vind het boek goed geschreven, maar als ik wat eraan kon verbeteren zou ik dat zeker doen.

Als de jongens overleden zijn komen ze in een heel andere wereld terecht waarin ze veel meemaken. Ik vind dat deel van het boek, het deel van de andere wereld, soms een beetje langdradig geschreven. Ze maken heel veel mee, maar dat is ook heel languit geschreven. Als ik het zou kunnen veranderen zou ik hun belevingen soms iets korter samenvatten en bondiger schrijven.

Het tweede wat ik aan het boek zou willen veranderen is de relatie tussen Karel en Jonathan. Ik zou de relatie van de broers voor hun dood iets minder close willen maken, en dan na hun dood steeds beter en intenser. Dat hun vriendschap zich opbouwt tijdens de avonturen. Dat zou het boek iets spannender maken.

Bronnen

http://nl.wikipedia.org/wiki/De_gebroeders_Leeuwenhart 

http://nl.wikipedia.org/wiki/Astrid_Lindgren