De auteur
De auteur van het boek ‘De Gebroeders Leeuwenhart’ is Astrid
Lindgren. Astrid Lindgren is een Zweedse schrijfster die veel kinderboeken
heeft geschreven, en daarmee wereldberoemd is geworden. Ik ken Astrid Lindgren
van de Pippi Langkous-boeken en die vind ik, voor kinderboeken, heel goed
geschreven. Al is ‘De Gebroeders Leeuwenhart’ een kinderboek, ik vond het niet
saai om te lezen omdat het zo boeiend geschreven is en het was precies wat ik
ervan verwacht had.
Astrid Anna Emilia Ericsson is geboren op 14 november 1907. Ze
was het tweede kind van haar ouders. Astrid had een oudere broer, Gunnar, en
twee jongere zusjes, Stina en Ingegerd. Ze zijn opgegroeid op een boerderij in Vimmerby,
een stad in het zuiden van Zweden. Ze hebben een zeer gelukkige jeugd gehad.
Astrid hield veel van lezen, en zat vaak thuis met een goed boek. Toen Astrid
18 jaar oud was en redactrice in opleiding bij een lokale krant, werd ze
zwanger. De vader van het kind wilde met Astrid trouwen, maar Astrid wilde dit
niet. Ze verhuisde naar Stockholm en verdiende haar geld met een simpele
kantoorbaan. Kort daarna, in 1926, werd haar zoon geboren die de naam Lars
kreeg. Astrid kon het er niet bij hebben om voor Lars te zorgen en plaatste hem
in een pleeggezin, maar na een paar jaar werd zijn pleegmoeder ziek. Daarom
werd Lars in 1929 bij Astrid’s ouders, die in Näs woonden, in huis geplaatst.
In 1928 begon Astrid als secretaresse te werken bij een Zweedse
automobilistenorganistatie en ontmoette daar haar toekomstige echtgenoot, Sture
Lindgren. Ze trouwden in 1931, Astrid nam de naam van haar man over en gingen
samenwonen. Astrid en Sture namen Lars weer in huis en kregen in 1934 een
dochter, Karin. Astrid stopte met haar werk en was tot en met 1937 thuis met de
baby. In 1941 verhuist het gezin omdat hun toenmalige woning te klein werd. In
vakanties ging het gezin vaak naar Furusund, de plek in Stockholm die Astrid de
mooiste plek op aarde vond. Hier kreeg ze ook inspiratie voor haar boeken. Toen
in 1945 haar eerste boek over ‘Pippie Langkous’ gepubliceerd werd, veranderde
Astrid’s leven opslag. Het boek werd een enorm succes en wereldberoemd. Een jaar
of wat later werd Astrid redacteur bij de uitgeverij Rabén en Sjögren, ook de
uitgeverij van haar ‘Pippie Langkous’-boeken. Dit was nu haar baan naast boeken
schrijven. Hier bleef Astrid werken tot haar pensionering in 1970. Na haar
pensioen ging ze overigens nog wel door met boeken schrijven. In 1974 kwam ‘De
Gebroeders Leeuwenhart’ uit wat weer een groot succes werd. Meer boeken van Astrid Lindgren zijn hier te zien. Na het overlijden
van haar man Sture in 1952 en het uit huis gaan van de kinderen woonde Astrid
alleen totdat ze overleed, op 28 januari 2002 in Stockholm aan ouderdom.
Het verband dat ik zie tussen het leven van Astrid Lindgren
en het boek ‘De Gebroeders Leeuwenhart’ is de dood. Dit boek gaat over twee
jongens die op vroege leeftijd overlijden. Astrid haar man, Sture, overleed
jong, namelijk op 53-jarige leeftijd. Dat deel uit haar eigen leven, dat vroege
overlijden, heeft ze dus in het boek verwerkt.
Thematiek
De thema’s die in het boek ‘De Gebroeders Leeuwenhart’ voornamelijk
aan bod komen zijn de dood, vriendschap, langdurige ziekte en leven na de dood.
Ik heb een stelling bedacht over één van deze thema’s, namelijk over leven na de
dood. Mijn stelling luid als volgt: ‘Er is leven na de dood’.
Er is leven na de dood.
Ik denk zeker dat er leven na de dood is. Ik denk dat je
altijd blijft leven. Misschien niet hier op aarde, maar op heel veel
verschillende plekken.
Een reden waarom ik denk dat er leven na de dood is, is
omdat het leven van een mens anders geen reden heeft. Het is toch raar dat als
je geboren word, je je leven leeft en je dan overlijdt, in je graf terecht komt
en daar voor eeuwig blijft liggen? Dan heeft deze aarde, deze wereld toch geen
nut? Het zou toch apart zijn als degene die deze wereld geschapen heeft, wie
dat dan ook mag zijn, mensen heeft geschapen met het idee: ‘Ik laat ze geboren
worden, ik laat ze een leven leven, en na een aantal jaren laat ik ze weer
overlijden en hun avontuur stoppen’? Het zou heel raar zijn als er niks is na
de dood. Je sterft en blijft daar niet voor altijd in die kist liggen. Je
lichaam en skelet misschien wel, maar je ziel niet. Daarvan ben ik overtuigd.
Een ander argument voor mijn stelling zijn bijna-dood-ervaringen.
Je hoort wel eens van die verhalen van mensen die ernstig ziek zijn (geweest)
of een ongeluk hebben gehad, en dat ze maar net van de dood zijn ontsnapt. Die
mensen vertellen dat zij wit licht zagen, dat zij een witte tunnel zagen en dat
zij het gevoel hadden dat dat de weg naar het hiernamaals was. Dat zij het
gevoel hadden dat zij langzaam in die witte tunnel werden gesleept, maar dat er
nog net op tijd iemand op aarde was die hen ervan weerhielden. Ik denk absoluut
niet dat die mensen die verhalen verzinnen. Ik denk dat wat zij ervaarden, een
enorm teken is van leven na de dood.
Samengevat kan ik zeggen dat ik er enorm van overtuigd ben
dat er wat is na de dood. Wat? Ik heb geen idee. Misschien een hemel, misschien
een sprookjeswereld, misschien komen we achter de regenboog terecht. Wie zal
het zeggen. Maar ik ben er sterk van overtuigd dat je ziel niet voor altijd in
een kist blijft liggen.
Stijl
Het gehele boek is vanuit het perspectief van Karel
geschreven. Ik vind het heel mooi dat Astrid Lindgren dat gedaan heeft. Je
leest wat Karel meemaakt en hoe hij dat ervaart en wat hij erbij voelt. Je
leeft mee met zijn pijn, dat is wat mij emotioneerde.
Fantasie & Creativiteit
Ik vind het boek goed geschreven, maar als ik wat eraan kon
verbeteren zou ik dat zeker doen.
Als de jongens overleden zijn komen ze in een
heel andere wereld terecht waarin ze veel meemaken. Ik vind dat deel van het
boek, het deel van de andere wereld, soms een beetje langdradig geschreven. Ze
maken heel veel mee, maar dat is ook heel languit geschreven. Als ik het zou
kunnen veranderen zou ik hun belevingen soms iets korter samenvatten en
bondiger schrijven.
Het tweede wat ik aan het boek zou willen veranderen is de
relatie tussen Karel en Jonathan. Ik zou de relatie van de broers voor hun dood
iets minder close willen maken, en dan na hun dood steeds beter en intenser. Dat
hun vriendschap zich opbouwt tijdens de avonturen. Dat zou het boek iets
spannender maken.
Bronnen
